monumenta.ch > Ambrosius > CAPUT XVII. > Sapientia, 13 > sectio 15 > sectio 33 > 52 > sectio 9 > CAPUT XV. > sectio 79 > 3 > sectio 77 > sectio 112 > 6 > sectio 88 > cpl894.179 > sectio 4 > sectio 121 > sectio 2 > sectio 81 > 3 > sectio 107 > 13 > csg75.507 > 4 > sectio 103 > 13 > sectio 7 > CAPUT XXXIX. > sectio 68 > 43 > sectio 33 > 4 > 2 > bnf16236.8 > 22 > sectio 71 > 12 > sectio 83 > sectio 114 > 27 > ad Ephesios, 4 > 9 > 27 > 1 > sectio 16 > sectio 17 > sectio 98 > 1 > 13 > 1 > 9 > sectio 38 > sectio 128 > sectio 144 > 27 > sectio > Ecclesiastes, 6 > sectio > sectio 48 > 88 > Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, p3, p4, IV. Grithfridus rex Guallorum Angliam invadit. Historia Roberti Rodelentensis comitis. > sectio 77 > sectio 51 > sectio 15 > 11 > sectio 10 > 14
Hieronymus, Vita S. Hilarionis, 3, 13. <<<     >>> 15.

14. SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS

1 Mulier nobilis uxor praefecti praetorio.
2 Monachi non erant in Syria ante S. Hilarionem.
3 - Hoc signorum eius principium, maius aliud signum nobilitavit.
4 Aristaenete Elpidii, qui postea praefectus praetorio fuit, uxor, valde nobilis inter suos, et inter Christianos nobilior, revertens cum marito et tribus liberis a beato Antonio, Gazae propter eorum infirmitatem remorata est.
5 Ibi enim sive ob corruptum aerem, sive (ut postea claruit) propter gloriam Hilarionis servi Dei, hemitritaeo pariter arrepti, omnes a medicis desperati sunt.
6 Iacebat ululans mater, et quasi inter tria filiorum discurrens cadavera, quem prius plangeret, nesciebat.
7 Cognito autem quod esset quidam Monachus in vicina solitudine, oblita matronalis pompae (tantum se matrem noverat) vadit comitata ancillulis, et eunuchis [Al. vernaculis]: vixque a viro persuasum est, ut asello sedens pergeret.
8 Ad quem cum pervenisset: Precor te, ait, per Iesum clementissimum Deum nostrum: obtestor per crucem eius et sanguinem, ut reddas mihi tres filios; et glorificetur in urbe Gentilium nomen Domini Salvatoris, et ingrediatur servus eius Gazam, et idolum Marnas corruat.
9 Renuente illo, et dicente, numquam se eggressum de cella, nec habere consuetudinem, ut non modo civitatem, sed ne villulam quidem ingrederetur, prostravit se humi crebro clamitans: Hilarion, serve Christi, redde mihi liberos meos.
10 Quos Antonius tenuit in Aegypto, a te serventur in Syria.
11 Flebant cuncti qui aderant, sed et ipse negans flevit.
12 Quid multa?
13 non prius mulier recessit, quam ille pollicitus est se post solis occasum Gazam introiturum.
14 Quo postquam venit, singulorum lectulos et ardentia membra consignans, invocavit Iesum.
15 Et, o mira virtus!
16 quasi de tribus fontibus sudor pariter erupit: eadem hora acceperunt cibos, lugentemque matrem cognoscentes, et benedicentes Deum, sancti manus deosculati sunt.
17 Quod postquam auditum est, et longe lateque percrebuit, certatim ad eum de Syria et Aegypto confluebant: ita ut multi crederent in Christum, et se monachos profiterentur.
18 Necdum enim tunc monasteria erant in Palaestina, nec quisquam monachum ante sanctum Hilarionem in Syria noverat.
19 Ille fundator et eruditor huius conversationis et studii in hac provincia fuit.
20 Habebat Dominus Iesus in Aegypto senem Antonium; habebat in Palaestina Hilarionem iuniorem.